Schudnąć zawsze się opłaca, bez względu na wiek

Brytyjscy naukowcy przeprowadzili badanie kohortowe, w którym wzięli pod uwagę grupę 5362 osób urodzonych na terenie Anglii, Szkocji oraz Walii w pierwszym tygodniu marca 1946 r. 60 proc. osób z tej grupy nadal żyło i naukowcom udało się ustalić adres ich zamieszkania. Uczestników sklasyfikowano pod względem wagi i wskaźnika BMI w kolejnych latach życia tj. w wieku 36 lat, 43 lat, 53 lat oraz pomiędzy 60-64 rokiem życia. Ostatecznie analizie poddano 1273 pacjentów. Badacze użyli wielu zmiennych regresji liniowej w celu ustalenia zależności BMI w wieku 60-64 lat a grubością kompleksu błony środkowej i wewnętrznej ściany tętnicy szyjnej (CIMT), ciśnieniem tętniczym i stężeniem leptyny w krwi.

Osoby z podwyższonym BMI w porównaniu do osób z prawidłową masą ciała miały większy CIMT w wieku 60-64 lat, wyższe ciśnienie skurczowe krwi i wyższe stężenie leptyny będącej prognostykiem ryzyka zachorowania na cukrzycę. Wszystkie te parametry były tym wyższe, im dłużej dana osoba była otyła lub miała nadwagę.

U dorosłych, którym udało się zredukować masę ciała i wskaźnik BMI (w porównaniu do osób, które nigdy nie straciły na wadze), współczynnik CIMT był istotnie niższy, analogicznie do stężenia leptyny – nawet w sytuacjach, gdy pacjentowi nie udało się na dłużej utrzymać niższej wagi. Naukowcy podkreślają, że każda redukcja wskaźnika BMI – nawet jeśli nie jest trwała – jest związana ze zmniejszeniem CIMT i redukcją ryzyka schorzeń sercowo-naczyniowych.

Źródło:The Lancet Diabetes & Endocrinology, Early Online Publication, 21 May 2014 doi:10.1016/S2213-8587(14)70103-2.