Aktywność fizyczna może być skuteczną metodą ograniczenia progresji z cukrzycy ciążowej do cukrzycy typu 2 – przekonują naukowcy na łamach internetowego wydania czasopisma JAMA Internal Medicine.
Amerykańsko-duński zespół badaczy przeanalizował znaczenie aktywności fizycznej w historii zdrowia kobiet, u których w okresie ciąży wystąpiła cukrzyca ciążowa. Do analizy włączono 4554 uczestniczek badania kohortowego Nurses’ Health Study II, które przebyły cukrzycę ciążową. Dane zbierano w latach 1991, 1997, 2001 oraz 2005.
W trakcie 59 287 osobo-lat obserwacji udokumentowano 635 przypadków zachorowań na cukrzycę typu 2. Odkryto, że każdy wzrost aktywności fizycznej wpływa na obniżenie ryzyka progresji cukrzycy ciążowej w cukrzycę typu 2. Każde zwiększenie umiarkowanie nasilonej aktywności fizycznej o 100 min tygodniowo było związane z 9 proc. niższym ryzykiem wystąpienia cukrzycy typu 2. Zwiększenie czasu poświęcanego na ruch o 150 min tygodniowo wiązało się z aż 47 proc. niższym ryzykiem wystąpienia cukrzycy typu 2.