NOWOŚĆ!Już dziś zapisz się, aby otrzymywać nasz newsletter! Zapisz się 

Aktualności

Odszedł prof. Jerzy Aleksandrowicz

Wybitny lekarz psychiatra i psychoterapeuta, nauczyciel psychoanalizy, superwizor, autor wielu książek, podręczników i publikacji, profesor nauk medycznych. Związany z Akademią Medyczną w Krakowie, następnie z Uniwersytetem Jagiellońskim – Collegium Medicum. Jeden z pionierów psychoterapii w Polsce.

Pracę zawodową rozpoczął w 1959 r. – początkowo w Szpitalu Psychiatrycznym w Jarosławiu, a następnie – od listopada 1959 r. w Klinice Psychiatrycznej krakowskiej Akademii Medycznej jako asystent lecznictwa. W 1962 r. uzyskał I stopień, a trzy lata później – II stopień specjalisty w zakresie psychiatrii.  W roku 1964 rozpoczął pracę jako asystent naukowo-dydaktyczny.

W tym czasie zainteresowania naukowe Profesora koncentrowały się wokół fizjologicznych aspektów zaburzeń psychicznych – zjawisk krzepnięcia krwi i zaburzeń metabolizmu węglowodanów. Uczestniczył także w klinicznych badaniach nowych leków psychotropowych.

W 1966 r. – na podstawie rozprawy „Wyniki obciążania insuliną i glikozą w zespołach depresyjnych” – uzyskał stopień doktora medycyny. W tym samym roku odbył półroczny staż w Clinique Psychiatrique Universitee Louis Pasteur w Strasburgu.

Głównym kierunkiem dalszych zainteresowań naukowo-badawczych i klinicznych prof. Aleksandrowicza stała się psychoterapia – zwłaszcza psychoterapia zaburzeń nerwicowych. Jak sam pisał: „Podejmowałem działania zmierzające do wprowadzania różnych oddziaływań psychospołecznych w praktyce lecznictwa psychiatrycznego, jednym z nich była hipnoterapia. Analizy zjawisk hipnozy i procedur hipnoterapeutycznych łączyłem z kształceniem w posługiwaniu się tą metodą leczenia, zapoznając z nią kolejne grupy lekarzy, lekarzy stomatologów i psychologów”.

W 1971 r. objął stanowisko adiunkta w Klinice Psychiatrycznej AM w Krakowie. W tym czasie wiodącym tematem jego poszukiwań naukowych stała się epidemiologia, psychopatologia i terapia zaburzeń nerwicowych oraz metodologia badań w obszarze psychopatologii tych zaburzeń i psychoterapii. Prowadził m.in. prace dotyczące struktury syndromów nerwicowych, które stały się podstawą budowania systemowej teorii psychogennych zaburzeń czynnościowych.

Równocześnie z prowadzeniem praktyki klinicznej i badań naukowych Profesor poszukiwał optymalnego modelu terapii zaburzeń nerwicowych, co doprowadziło do opracowania i wdrożenia w latach 1974-75 zasad kompleksowego, opartego na psychoterapii grupowej, leczenia w oddziałach dziennych. Były one realizowane początkowo na oddziale dziennym Kliniki Psychiatrycznej, następnie w Ośrodku Leczenia Nerwic w Krakowie, przekształconym w 1990 r. w Wojewódzki Ośrodek Leczenia Nerwic przy Krakowskim Szpitalu Neuropsychiatrycznym. Model ten został wykorzystany w kilku ośrodkach w różnych regionach Polski.

Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego nauk medycznych otrzymał w 1990 r., a rok później został mianowany na stanowisko profesora nadzwyczajnego w Zakładzie Psychoterapii Katedry Psychiatrii UJ CM, przekształconym w 1998 r. w Katedrę Psychoterapii UJ CM i jednocześnie został jej kierownikiem.

Był członkiem kilkunastu krajowych i międzynarodowych towarzystw naukowych, m.in. European Society of Hypnosis in Psychotherapy and Psychosomatic Medicine, European Association of Psychotherapy i wiceprezesem Polsko-Francuskiego Towarzystwa Psychiatrycznego – oraz członkiem-korespondentem Swedish Society of Clinical and Experimental Hypnosis.

Wielokrotnie wyróżniany nagrodami rektora UJ za działalność dydaktyczną i naukową, odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi  (1986), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2000), Złotym Medalem za Długoletnią Służbę (2009) oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2011).

Autor i współautor książek poświęconych zaburzeniom nerwicowym i psychoterapii – studenci uczą się z jego podręcznika zatytułowanego „Psychoterapia” – oraz setek artykułów w polskich i zagranicznych czasopismach naukowych. autor i współautor książek poświęconych zaburzeniom nerwicowym i psychoterapii – studenci uczą się z jego podręcznika „Psychoterapia” – oraz setek artykułów w polskich i zagranicznych czasopismach naukowych.

– Prof. Jerzy Aleksandrowicz był jedną z najwybitniejszych postaci w psychiatrii i psychoterapii w Polsce, jednym z twórców psychoterapii. Od początku swojej pracy był zafascynowany szerokim spojrzeniem na człowieka, nie tylko na zasadzie: objaw choroby – lekarstwo. Interesowały go procesy, które doprowadzają do choroby – powiedziała PAP prof. Dominika Dudek, kierownik Kliniki Psychiatrii Dorosłych w Katedrze Psychiatrii UJ CM.

Nabożeństwo żałobne za śp. prof. Jerzego Aleksandrowicza zostanie odprawione 26 października o godz. 13.40 na Cmentarzu Rakowickim.

źródło: cmuj

Powiązane artykuły
PACJENTAktualności

Empatia – Aktywizacja – Zaufanie (zdjęcia)

Pod takim hasłem 14 marca odbył się Trzeci Kongres Zdrowia Kobiet. Rozmawiano o profilaktyce, leczeniu, rehabilitacji, diagnostyce, a także o tym, w…
PACJENTAktualności

20 marca to Światowy Dzień Zdrowia Jamy Ustnej

To dobra okazja, aby przypomnieć zasady profilaktyki próchnicy. Udzielą ich eksperci Polskiego Towarzystwa Stomatologii Dziecięcej oraz Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego. Wprowadzenie do codziennej…
KongresAktualnościCo? Gdzie? Kiedy?

Raport 5. Kongresu „Zdrowie Polaków” i „Perspektywy Medycyny” 2023

Już wkrótce poznamy laureatów 3. edycji konkursu „Perspektywy Medycyny” 2023. Uroczysta gala wręczenia nagród odbędzie się 25 marca 2024 roku w gmachu…
Zapisz się, aby otrzymywać nasz newsletter